فست فشن درواقع به شرکت های تولید پوشاکی گفته می شود که به تولید البسه با قیمت مناسب در حجم بالا می پردازند.
کمپانی های فست فشن به کپی‌گر ها نیز مشهور اند لذا بعد از حدود چند هفته از ران وی ها و کت واک ها محصولات زیبا و چشمگیر خود را با قیمت دلخواه خریدار اما با طرح هایی کپی شده وارد چرخه بازار و فروشگاه ها می‌کنند. در ادامه با هم به تاریخچه و نحوه شکل گیری، اثرات آن بر روی خریدار و محیط زیست می پردازیم:
تاریخچه فست فشن
صنعت فست فشن اولین بار در سال ۱۹۸۰ برای قشر کم درآمد که طالب مد روز و استایل های به روز بودند و توان پرداخت قیمت های نجومی این کالا های لوکس را نداشتند شروع به فعالیت کرد. همانطور که قبلا اشاره کردیم این کمپانی ها با کپی از کت واک ها طی کمترین مدت زمانی البسه خود را وارد بازار می‌کنند.
امروزه اما این صنعت چشم سلبریتی ها و سلطنتی ها را نیز گرفته است و معنای سابق خود را ندارد. از جمله کمپانی های پیشرو اچ اند ام، زارا و میس گاید هستند. طی دو دهه اخیر فست فشن همراه با استراتژی های اجتماعی رقبا خود را پشت سر گذاشته است و محبوب اکثریت مردم است اما این صنعت بی عیب و نقص هم نیست و تاثیراتی بس مخرب دارد که در ادامه به مهم ترین آنها اشاره خواهیم کرد.
تاثیرات فست فشن بر خریدار
خرید لباس یکی از لذت بخش ترین تفریحات برای هر کسی تلقی میشود، امروزه خرید از کمپانی های فست فشن این لذت را چند برابر کرده است، اما آیا تا به حال به این قضیه دقت کرده‌اید که گاهی وارد فروشگاهی شده‌اید و بی نیاز از لباس به سمت لباس هایی زیبا و با قیمت نهایت ۳۰ پوند کشیده شده‌اید؟ بله قطعا برای همه ما رخ داده است.
در واقع ما وارد زنجیره اعتیاد اور خرید لباس یک بار مصرف شده ایم. کمپانی های فست فشن باعث شرطی شدن رفتار مشتری شده‌اند به گونه‌ای که شما در کمد لباس خود چند دست لباس بی کفیت با قیمت کم دارید و دوباره هم اقدام به خرید آنها می‌کنید. این امر سبب مصرف‌گرایی شده و این اقدام ما هزاران کیلومتر دورتر گریبانگر نیرو کار ارزان قیمت است که بی وقفه به دنبال دوختن و ساختن نیاز ماست بدون آنکه سودی ببرد، ما ناخواسته در این بی عدالتی سهیم خواهیم بود.
یکی از عواملی که باعث میشود این مصرف‌گرایی قوت بگیرد، نقش شبکه های اجتماعی از جمله اینستاگرام است. برای مثال برند مد نوا با بیش از چهارده میلیون فالوور به یکی از مارک هایی تبدیل شد که هفته‌ای ششصد تا نهصد محصول معرفی می‌کند.
اما به تازگی تغییری در حال رخ دادن است که سبب شده مصرف کننده به آرامی از این صنعت بگذرد و آن هم اثرات مخرب آن بر روی جامعه، انسان‌ها و به خصوص محیط زیست است که در ادامه به آن میپردازیم.
تاثیرات مخرب بر محیط زیست
مد محو میشود اما سبک ابدی است
این جمله که به ایوسینت لارن نسبت داده میشود دیگر معنای واقعی خود را از دست داده است زیرا کمپانی های فست فشن لباس های خود را برای ماندگاری طراحی نمی‌کنند. امروزه ۶۰٪ از لباس ها شامل الیاف مصنوعی و برگرفته از سوخت های فسیلی است. در ایالات متحده آمریکا گزارش شده است که ۸۵٪ این لباس ها دفن یا سوزانده شده و فروپاشی درکار نیست در نتیجه باستان شناسان در آینده هنگام کاوش زمین به جای فسیل و شواهد تاریخی لباس های زارا را به موزه لوور منتقل می‌کنند.
از جمله مشکلات زیست محیطی دیگر وجود پلی استر در این محصولات است؛ یک لباس حاوی پلی استر می‌تواند ۷۰۰۰۰۰ الیاف میکروپلاستیک را به محیط زیست وارد کند. پلی استر که از سوخت های فسیلی است، تجزیه پذیر نمی‌باشد و این میکروفیبر های مصنوعی نقش عمده‌ای در آلودگی دارند.
امروزه در اقیانوس ها و دریا ها و حتی دریاچه ها شاهد صحنه های ناراحت کننده ای هستیم که جانوران توسط انبوهی از پلاستیک ها احاطه شده‌اند زیرا هر ساله نیم ملیون تن از میکروفیبر ها به دریا ریخته میشود.
نکته بعدی که به آن میپردازیم و این روز ها هم سبب مشکلات عدیده و فاجعه بار در استرالیا شده است، پدیده گرمایش زمین به واسطه تولید بیش از حد دی اکسید کربن و گاز های گلخانه‌ای است که از دودکش های غول پیکر کارخانجات راهی اتمسفر میشود و تا سال ۲۰۳۰ تخمین زده شده است که ۶۳٪ از اتمسفر را به خودش اختصاص خواهد داد.
تولید لباس همچنین نیازمند مقادیر فراوانی آب است، طبق گزارشی در سال ۲۰۱۷ به ازا هر کیلو گرم پنبه ده تا بیست هزار لیتر آب به مصرف میرسد.
امیدواریم روزی صنعت مد فست فشن تغییرات محیط زیستی و مسایل اخلاقی مرتبط را بر سود خود ترجیح دهد.
دیدگاهتان را بنویسید